Refir á haustin

 

Nú fer að skella á vetur, eða ef að vetur má kalla. Síðustu ár hafa nú verið svo mild frammí febrúar þó svo við höfum fengið nokkra skelli, en þá hefur nú yfirleitt hlánað í kjölfarið þannig að lítill sem enginn snjór hefur verið fyrr en komið er vel frammá nýtt ár. Hafa þessar veðurbreytingar sem hafa orðið miðað hvað var hér ekki fyrir svo mörgum árum hjálpað tófunni í að heyja sína lífsbaráttu yfir vetrarmánuðina?

    

Nú eru hvolparnir orðnir það stórir að þeir þurfa að sjá um sig alfarið sjálfir, hjá tófunni er það þannig að þegar kemur að því að hvolparnir fara að sjá um sig sjálfir að þá hrekur tófan þá í burtu gæti sagt eitthvað á þessa leið: “jæja nú er ég búin að kenna ykkur það sem þið þurfið að vita svo drífið ykkur nú á vit ævintýranna” . Þegar hvolparnir fara svo í sínar fyrstu ferðir að bera sig eftir æti að þá eru þeir svo reynslulitlir/æfingalitlir í veiðunum að oft er það nú freistandi að fara í það sem er auðveldast að ná í. Það getur nú samt verið ýmislegt á boðstólnum, refir borða mikið af berjum á haustin, þeir ganga fjörurnar þar má oft finna eitthvað bitastætt, og svo leita þeir eftir forða frá sumrinu þá egg o.þ.h sem hefur verið stungið undir lyng eða grafið í moldarbarð. Svo má nefna hræ, hvolpar ganga oft afar vel í hræ á þessum árstíma þá kanski sérstaklega fuglahræ.

Þannig að já ég held að mildari vetur hjálpi tófunni mikið, þá sérstaklega í sínum fyrstu sporum í að heyja sína lífsbaráttu.

Er ég nú búinn að kíkja aðeins eftir ref í haust, í kelduhverfinu sýnist mér nú þjóðgarðurinn heldur vera að eflast sem útungarstöð á ref. Nú er hægt að fara í verslunina Ásbyrgi og panta sér bragðaref og fylgjast með einum slíkum útum gluggann, ekki óalgengt að sjá þá valhoppa yfir golfvöllinn og svo renna þeir sér vestur að eyjunni rétt framhjá sturtuaðstöðunni. Svo er einn sem fer reglulega yfir brúnna yfir Jökulsá á fjöllum yfir í öxarfjörð(veit nú samt ekki hvað sá er að brasa í öxarfirðinum, en alla vega kemur hann alltaf fljótt afur í sæluna). Einn refurinn var í sumar að sniglast í kringum sumarbúðirnar á Ástjörn, þar þótti mönnum nú nóg um og spurðu mig hvort ég gæti skotið þann ref því þar er mikið að börnum og aldrei að vita uppá hverju vilt dýr geta tekið þó svo að ekki séu til dæmi um það hjá íslenska refnum en þá eru annaðslagið að koma upp tilfelli hjá rauðrefum t.d. á Bretlandi en þar hafa einmitt veiðar verið í gríðarlegu undanhaldi, sjá link af afleiðingum. http://www.visir.is/article/2010837149487. Því er ekki nema von að fólk hugsi sig tvisvar um gagnvart börnum. En ég sagði nei því miður þá gæti ég ekki komið og skotið þennan ref því sumarbúðirnar væru inní þjóðgarði og þarna væri náttúran að hafa sinn gang og við mættum ekkert koma nálægt því ferli.

 

Jæja þetta fer nú að verða gott í bili, er að vinna á Eskifirði þessa dagana aldrei að vita nema maður kíki eftir refum þar eitthvað. 

 

Kv, Sveinn